بررسی اثرات توسعه واسطه‌گری‌های مالی بر رشد اقتصادی ایران، رویکرد ترکیبی با استفاده از الگوی خودهمبسته با وقفه توزیعی (ARDL)

تجهیز پس انداز، رفع کمبود های منابع مالی سرمایه گذاری و افزایش سطح تولید، نیازمند اصلاح ساختار نظام مالی و بهبود سیستم بانکی است. با توجه به اهمیت رشد اقتصادی در سیاستگذاری کلان اقتصادی، توجه به الزامات آن از جمله ارتقای بازار مالی و کیفیت آن، می تواند زمینه را برای دستیابی به هدف گذاری های کلان در اقتصاد ایران فراهم نماید.این مقاله به دنبال بررسی اثرات شاخص ترکیبی توسعه مالی بر رشد اقتصادی در ایران با رویکرد ترکیبی است. برای این منظور، با استفاده از داده های سری زمانی 1352ـ1386 و مدل اقتصادسنجی به روش خودهمبسته با وقفه توزیعی (ARDL) و الگوی تصحیح خطا (ECM)، تابع تولید کاب ـ داگلاس برای اقتصاد ایران مورد آزمون و تحلیل قرار گرفته است.نتایج نشان می دهد در مدل های پویا، کلیه شاخص های فرعی و ترکیبی توسعه واسطه گری مالی اثر منفی و معنی داری بر سطح رشد اقتصادی دارند و در بلندمدت نیز اثر منفی توسعه مالی بر رشد اقتصادی مشاهده شده است که برخلاف نظریه الگوی رهبری عرضه می باشد. لذا برقراری سازگاری بین توسعه بخش واسطه گری مالی و رشد اقتصادی از طریق هماهنگ کردن برنامه ها و سیاستگذاری های بخش خدمات پولی و مالی با اهداف کلان اقتصاد و در کنار آن متناسب سازی سیاست های کلان اقتصادی برای افزایش کارایی بخش خدمات موسسات پولی و مالی (به عنوان کانال تجهیز منابع اقتصاد) ضروری است. طبقه‌بندی E2, E5, O4, G1, G2 : JEL تاریخ دریافت مقاله: ۱۳۹۰/۳/۱                                تاریخ پذیرش مقاله: ۱۳۹۰/۱۰/۲۶